In deze COI Focus bestudeert Cedoca de prevalentie van corruptie en documentenfraude in Afghanistan. Dit rapport is een actualisering van de COI Focus Afghanistan Corruptie en documentenfraude van 14 januari 2021 (update). Dit document bevat de nieuwe ontwikkelingen sinds januari 2021 en spitst zich toe op de huidige situatie. Op die manier bespreekt dit rapport de overgang van de Republiek Afghanistan naar het door de Taliban uitgeroepen Islamitisch Emiraat Afghanistan na hun machtsovername in augustus 2021. Cedoca sloot het onderzoek af op 23 augustus 2024.
Uit de geraadpleegde bronnen blijkt dat Afghanistan vóór de machtsovername door de Taliban zeer corrupt was. Ook na de machtsovername schatten betrouwbare bronnen Afghanistan nog altijd als heel corrupt in, al spreken verschillende bronnen wel van een verbetering op sommige vlakken, bijvoorbeeld op vlak van douane en inkomstenheffing.
Volgens de geraadpleegde bronnen zijn Afghaanse documenten over het algemeen weinig betrouwbaar. Bronnen berichten zowel over feitelijke vervalsingen als over echte documenten met een onjuiste inhoud die verkregen kunnen worden via nepotisme en corruptie. Alle mogelijke soorten Afghaanse documenten kunnen vervalst worden. Uit de geraadpleegde bronnen blijkt dat er ook na de machtsovername bericht wordt over corruptie en fraude wat betreft het verkrijgen van identiteits-en overheidsdocumenten. Verschillende bronnen maken melding van een wijdverspreide cultuur van corruptie. Identiteits- en overheidsdocumenten worden nog veelal via dezelfde processen uitgegeven als onder de Republiek. Het grootste verschil zijn de langere wachttijden en de hogere kosten. Onder de Republiek werden er maatregelen ingevoerd om fraude met documenten tegen te gaan (zoals het gebruik van machineleesbare paspoorten, het gebruik van biometrische gegevens bij de e-taskara en het bestaan van verschillende databases). Desondanks blijft fraude mogelijk en is het in Afghanistan relatief eenvoudig om documenten te bekomen die incorrecte informatie bevatten. Bij overheidsdocumenten zoals de papieren taskara, de e-taskara en het paspoort blijven meldingen van corruptie en fraude een veelvoorkomend gegeven. Ook inzake dreigbrieven van de Taliban, documenten uitgegeven door de voormalige veiligheidsdiensten en overige documenten komt uit berichtgeving naar voor dat corruptie en vervalsingen voorkomen. Veel van de Afghanen die naar Europa komen doen dit met de hulp van smokkelnetwerken die in sommige gevallen valse documenten voorzien.
Policy
The overall security situation in Afghanistan in recent decades has been largely determined by a long-running internal armed conflict, as a result of which many Afghans are internally displaced or have sought refuge abroad. The Taliban took power in August 2021, after many years of conflict between the former government, its security forces and foreign troops on the one hand, and rebel groups such as the Taliban and the ISKP on the other.
The end of the fighting between the former government and the Taliban resulted in a sharp decline in conflict-related violence and a significant drop in civilian casualties. In assessing the need for international protection, the Commissioner General takes into account that the Taliban's control of the entire Afghan territory has a significant impact on the human rights situation in the country and on the risk faced by many Afghans in case of return.
Following the seizure of power by the Taliban, the Commissioner General announced a temporary, partial suspension of refugee status determination decisions. In the period between 15 August 2021 and 1 March 2022, no rejection decisions were taken for Afghan applicants. However, it was apparent that many persons clearly were in need of protection; positive decisions granting refugee status were taken for those cases during that period. This also applied to many persons evacuated from Kabul.
In early March 2022, the suspension was ended. Since then, the CGRS has been taking decisions again for all cases.
The CGRS has to assess whether a need for protection exists for each applicant for international protection. Every application is assessed individually. This is done on the basis of the refugee and subsidiary protection definitions contained in law and international treaties. The CGRS does not make "political" assessments of a regime and grant protection status on that basis.